Założenie pałacowe położone jest po pn.- wsch. Stronie zbiegu szosy ze Stawu z traktem asfaltowym Sieradz-Kalisz, który został ok.. 1942 r. wyposażony i odsłonięty od obrzeża parku i obejścia przydrożnej karczmy. Założenie rozplanowane jest częściowo po obu stronach płytkiej doliny Cieni (Pokrzywki), gdzie utworzono rozległy staw parkowy, a dalej stawy rybne, ciągnące się w kierunku Krowicy Zawodniej  i Cieszykowa. Składa się ona z pn. części folwarcznej, pd. Rezydencjonalnej i obejścia karczmy przydrożnej.

Zespół rezydencjonalny tworzą obecnie: pałac, oficyna, brama wjazdowa ze stróżówką, stajnia koni cugowych – wozownia z wieżą, winiarnia (ob. Dom mieszkalny), dom ogrodnika (ob. Magazyn) i rozległy park. Forowanie się zespołu, który dotrwał do tej pory, odbywał się zasadniczo na pocz. Lat 20. XIX w. i w latach 70. XIX w., a także na pocz. XX w. Natomiast w okresie PRL-u wzni9esiono dodatkowo liczne budynki mieszkalno – biurowo – gospodarcze, które zakłócają spójność kompozycyjną pn. – wsch. Część założenia. Od strony pd. – Zach. Z parkiem sąsiaduje obejście dziewiętnastowiecznej karczmy, położonej przy starym trakcie „Kaliskim”.

Pałac zbudowany w latach 1820-1821 dla Bonawentury Niemojowskiego był budową klasy styczną, murowaną, podpiwniczą, dwutraktową, piętrową, a od strony pd. Z oranżerią. Ok. 1905r. została przebudowany i rozbudowany, staraniem Wacława Józefa Niemojowskiego, przez architekta Stefana Szyllera w duchu historycyzmu na rezydencję naśladującą pałac Łazienkowski w Warszawie. Prace rzeźbiarskie wykonał Paweł Krzyżanowski, a sztukatorskie Langner ze Szczecina. W latach 80. XX w. Poddany gruntownemu remontowi, który przerwano w 1989r.; obecnie nie użytkowany, zwrócony fasadą na wsch. I od pd. Sąsiadujący z tarasem ziemnym, otoczonym balustradą tralkową. Murowany, podpiwniczony, o rozczłonowanej bryle, składającej się z harmonijnie połączonych części o różnej wysokości, zwieńczonych dawniej attyką balustradową i rzeźbami. Człon środkowy piętrowy z niskim dachem czterospadowym, poprzedzony portykiem w wielkim porządku, nakrytym dachem dwu spadowym, podobnie jak parterowe skrzydła boczne. Natomiast skrajne pawilony piętrowe z niskimi dachami czterospadowymi. Pałac zasadniczo o dwukrotnym układzie pomieszczeń ze środkowym korytarzem podłużnym, skomunikowanym z sieniami w pawilonie pd. I pn., gdzie niegdyś były schody wewnętrzne. Na parterze zryzalitowanego członu środkowego- poprzedzonego od frontu schodami i portykiem- znajdują się reprezentacyjne wnętrza, na osi z frontowym holem otwartym na półkulistą klatkę schodową, od pn. sąsiadująca z dawnym skarbczykiem. Natomiast po pd. Stronie holu położona biblioteka, a w trakcie Zach. Salonik z bilardem i sala balowa, sąsiadująca z jadalnią położoną w skrzydle pn., do której przylega kredens usytuowany w pawilonie. Z kolei w trakcie frontowym skrzydła pd. Była kancelaria pana i garderoba, a w trakcie Zach. Gabinet pani i buduar. Natomiast w pawilonie pd. Znajdowały się prawdopodobnie sypialnie pana i pani. Elewacje tynkowe z zachowanym detalem architektonicznym, oprócz zdemontowanej w trakcie przerwanych prac remontowanych attyki ba lustrowanej, zwieńczonej pełnoplastycznymi rzeźbami . Elewacje podzielone prostym gzymsem cokołowym, a pawilonów rozbudowanym gzymsem kordonowym na konsolkach, podobnym jak wieńczący członu środkowego i skrzydeł. Rozczłonowany pilastrami i półkolumnami o korynckich albo jońskich kapitelach, a w strefie półpiętra pawilonów urozmaicone płycinami. Przeprute otworami okiennymi i drzwiowymi, zamkniętymi płasko , z wyjątkiem pd. I pn. parteru pawilonów sklepionych półkuliście i ujętych w profilowane obramienia. Otwory w strefie cokołu i pietra członu środkowego w opaskach z uszakami,  a parter elewacji wsch. I Zach. Z nad okiennikami na konsolach. Fasada Symetryczna, pięcioczłonowa, dziewięcioosiowa, ze zryzalitowanym trzyosiowym korpusem środkowym, poprzedzonym czterokolumnowym portykiem w wielkim porządku z trójkątnym tympanonem, gdzie herb Wierusz, święcony pióropuszem i ujęty Liścami akantu. Do lat 80 XX w. na słupkach balustradowej attyki stały wapienne rzeźby Hermesa, Artemidy, Demeter, Appolina, od Zach. – 4 rzeźby symbolizujące pory roku, a w pawilonach wazy-znicze. W reprezentacyjnych wnętrzach parteru zachowana dekoracja sztukatorska, stolarka okienna i drzwiowa z pocz. XX w., w bibliotece- szafy, a w holu posadzka terakotowa. Do lat 80.XX w. w gabinecie pana, garderobie, buduarze i gabinecie pani były w dolnej strefie ścian boazerie.

Oficyna wzniesiona w 1870r., staraniem Kazimierza Niemojowskiego, z użyciem form włoskiej willi renesansowej. Murowana z cegły, niepodpiwniczona, ze stropami drewnianymi belkowymi z podsufitką. Rozczłonowana bryła składa się z 3 członów o różnej wysokości nakrytych osobnymi, niskimi dachami dwuspadowymi z okapami, trzykondygnacyjnej wieży Zach. Z daszkiem czterospadowym, zwieńczonym jeszcze w 1980r. chorągiewką. Rzut asymetryczny, rozczłonowany, ze skrzydłem wsch. i częścią środkową dwutraktową, mieszczącą w trakcie pn. Klatkę schodową i sień. Parter skrzydło Zach. Niegdyś jednopomieszczeniowy, a  po 1945 r. podzielony na mniejsze wnętrza, do których wejście z nowszego aneksu, a dawniej z sąsiedniej  wieży mieszczącej klatkę schodową. Elewacje pozostawione w cegle, urozmaicone fryzem kordonowym i szerokim pasem w strefie podokapowej. Otwory okienne  i drzwiowe parteru i pięter  zamknięte odcinkowo, z nadokiennikami  w formie gzymsu załamanego ku dołowi i dekoracyjnie opracowanymi parapetami. W strefie poddasza elewacji szczytowych skrzydeł świetliki, pogrupowane po 2 lub 3, a góra kondygnacja wieży o podziałach ramowo-płycinowych, pośrodku z  biforium w półkoliście zamkniętej blendzie.

STRÓŻÓWKA I BRAMA WJAZDOWA DO PARKU zapewne z lat 40 lub 60 XIX w., neogotyckie. Brama wjazdowa z dawnego traktu Kalisz-Sieradz, murowana z cegły, z przejazdem i z furtką zamkniętymi ostrołucznie, ujęta wysokimi wieżyczkami i zwieńczona krenelażem. Do bramy od strony oficyny dochodzi ogrodzenie, a od wsch. przylega stróżówka Murowana z cegły, Pietrowa z drewnianymi stopniami z podsufitką, nakryta dachem czterospadowym i zwieńczona krenelażem. Wzniesiona na planie prostokąta, jednopomieszczeniowy w poziomie parteru i piętra. Elewacje pozostawione w cegle, zwieńczone krenelażem. Przeprute otworami okiennymi i drzwiowymi, sklepionymi uproszczonym łukiem Tudorów, w strefie piętra biforialne, o wspólnym parapecie i grymasach nadrożnych z kształtek ceramicznych. Przy obrzeżu elewacji pn.- wsch., a także otworach parteru pasy z zendrówki.

powrót do Podkaliskie Dworki i Pałace