Jarantów położony jest po pn. stronie asfaltowej szosy ze Stawiszynem do Brudzewa. Założenie dworskie usytuowane jest zasadniczo w Zach. Krańcu wsi, w terenie płaskim, w odległości kilkuset metrów od lasu ciągnącego się w stronę rzeki bawół. Założenie składa się z Zach. Części rezydencjonalnej i wsch. Folwarcznej.

ZESPÓŁ REZYDENCJONALNY tworzą obecnie dwór i park.

DWÓR pobudowany przepuszczalnie w latach 20. Lub30. XIXw. Dla Marcina Radońskiego, z późniejszymi skrzydłami Zach. I neoklasycystycznym portykiem frontowym z lat 20 XX w., a także tarasem pd. Obecnie remontowany, zwrócony elewacją frontową na pd. Wsch. Murowany z cegły, na kamiennych fundamentach, parterowy z zasypanymi piwnicami, z mieszkalnym poddaszem nakrytym wysokim dachem naczółkowym, a skrzydła Zach. Niższymi dachami trzyspadowymi. Stropy drewniane, więźba płatwiowo-kleszczowa. Dwór na planie zbliżony do litery U, z dwutraktowym korpusem głównym, poprzedzonym frontowym portykiem kolumnowym, z którego wejście do sienni na osi i dalej, do holu ze schodami na mieszkalne poddasze. Hol ten połączony jest podłużny korytarzem z podcieniem narożnym pd.- Zach., z którego wyjście na dobudowany taras. Także w części pd. Skrzydła pn.- zach. Podcień, a wejście z zewnątrz od pn. we wnęce, ujęte kolumnami. Elewacje otynkowane, profilowanym, wydatnym gzymsem wieńczącym, przeprute otworami okiennymi i drzwiowymi w kształcie stojącego prostokąta. Fasada symetryczna, siedmioosiowa, z czterokolumnowym portykiem, zwieńczonym wysokim, trójkątnym naczółkiem; z 2 lukarnami w połaci dachu. Elewacje pd. Trzyczłonowa; korpus głównego z narożnym podcieniem wspartym na kolumnach, podobnie jak podcień skrzydła pn- zach.

Park krajobrazowy o powierzchni 2,43ha, założony w 1 poł. XIX w. w miejsce starszego ogrodu użytkowego, z nowszymi nasadzeniami z 1 ćw. XX w. i okresu PRL-u. W lata 90. XX w. częściowo otoczony ogrodzeniem elementów prefabrykowanych, przetrzebiony. Rozplanowany w terenie płaskim, na rzucie zbliżonym do litery L. Jeszcze w okresie międzywojennym na jego teren prowadził główny dojazd bezpośrednio  z traktu „Stawiszyńskiego” przy obrzeżu wsch. I dochodził do wydłużonego, owalnego podjazdu przed front dworu z dobudowanym partykiem kolumnowym. Wg mapy z 1935r. podjazd ten łączył się z obwodnicą, która biegła przy pn., zach. I częściowo pd. Obrzeżu parku. Jej fragmenty zachowały się do tej pory w części zach., a w pn. zostały w okresie PRL-u przekształcone w lokalna drogę. Po 1945r. główny wjazd do parku utworzono od wsch., na osi traktu od zabudowań wiejskich. Tam do lat 90. XX w. stały murowane słupki bramy wjazdowej, a przy skręcie drogi w stronę dawnego, głównego dojazdu zachowała się figura Matki Boskiej. W pd. –wsch. Części parku- naprzeciw obecnego wjazdu- znajduje się malowniczy staw, do którego pn. nadbrzeża dochodzi taras dworu. Jeszcze w końcu lat 80. XX w. po przeciwległej stronie stawu stała piętrowa, murowana gorzelnia z 3 ćw. XIX w., nakryta dachem dwuspadowym, natomiast w części zach. Znajduje się drugi staw, w sąsiedztwie którego niegdyś był tzw. Słodki ogród, połączony alejkami spacerowymi z dworem.

ZESPÓŁ FOLWARCZANY składa się z podwórza gospodarczego i domów robotników majątkowych, współtworzących zabudowę wsi przy drodze do traktu „Stawiszyńskiego”.

Dziedziniec folwarczny od zach. Sąsiaduje z parkiem, a od pd. Ograniczony jest główną drogą od zabudowań wiejskich do parku. Rozplanowany na rzucie wieloboku, zbliżonego do prostokąta, z uskokową zabudową pierzei zach., w okresie PRL-u poszerzony na wsch., z wjazdami od pn. i pn. eg mapy z 1935r. zabudowany był z czterech stron wolno stojącymi obiektami. Na jego obrzeżu zach., przy granicy z parkiem i podjazdem przez front dworu, znajdowała się wówczas stajnia koni wyjazdowych- wozownia. Dalej, w kierunku pn. do tej pory stoi murowana lodownia z 4 ćw. XIX w., w okresie PRL-u przerobiona na magazyn paliw. W jej sąsiedztwie znajdował się spichlerz, a na obrzeżu pn. obejścia zachowała się murowana stodoła z 4ćw XIX w., z później przebudowanym dachem i częściowo przerobionymi ściankami. Jest ona rozplanowana na rzucie prostokąta z 3 poprzecznymi przejazdami, z elewacjami wzdłużnymi urozmaiconymi dużymi i prostokątnymi płycinami. Dawniej przy jej ścianie szczytowej była brama wjazdowa, a dalej- już na obrzeżu wsch. Obejścia –stała druga stodoła. Obecnie, po poszerzeniu podwórza przylega do niej nowszy budynek inwentarski. Z dawnej zabudowy pierzei wsch. Zachował się fragment większego obiektu, mieszczący kuźnię, a także murowana obora z 4 ćw. XIX w., z wnętrzem podzielonym 2 rzędami słupów niosących strop belkowy, nagi, ze środkowym, podłużnym korytarzem gnojowym, do którego wjazdy w ścianach szczytowych. Elewacje obory otynkowane, wzdłużne urozmaicone lizenami, a szczytowe prostokątnymi płycinami po obu stronach otworu drzwiowego, zamkniętego odcinkowo. Jeszcze w okresie powojennym na pd. Obrzeżu podwórza stała stajnia koni roboczych, a w jej sąsiedztwie cieplarnia. W ich miejsce pobudowano nowy budynek administracyjny miejscowej RSP.

Kolonia domów robotników folwarcznych obecnie współtworzy zabudowę wsi ciągnącej się na wsch. Od skrzyżowania ulic z drogą do Godziątkowa. Jeszcze w końcu lat 80. XX w. po pn. stronie tej ulicy stały 2 murowane czworaki, a także 2 dwojaki z 4 ćw. XIX w., po 1945r. gruntownie odnowione, z nowym pokryciem dachu i elewacjami otynkowanymi. Na osi elewacji frontowej czworokąta zachował się otwór drzwiowy, ujęty po bokach 2 półkolumnami. Natomiast po pd. Stronie drogi przez wieś, w sąsiedztwie skrzyżowania, znajduje się murowany, parterowy sześciorak z poł XIX w. nakryty wysokim dachem dwupasmowym. 

 powrót do Podkaliskie Dworki i Pałace