Dwór wzniesiony w latach 70. XIX w. dla Wincentego Jarocińskiego, rozbudowany o skrzydło pn. w latach 90. XIX w., staraniem Magdy Ramockiej, remontowany w okresie międzywojennym. W latach PRL-u zaniedbany, ze zmienionym układem komunikacyjnym i częściowo rozebranym skrzydłem. Murowany z cegły, ze ściankami działowymi poddasza z tzw. Muru pruskiego; na piwnicach sklepionych odcinkowo, a w części wnętrz kolebkowo. Parterowy z mieszkalnym poddaszem nakrytym niskim dachem dwuspadowym , podobnie jak piętrowe pseodorylizatory od strony wsch. i zach..; niższe skrzydło pn. i ganek pd. Nakryte dachami pulpitowymi. Korpus główny wzniesiony na rzucie prostokąta, dwukratowy z wyjątkiem części pd., gdzie sień (ze schodami na mieszkalne poddasze), do której wejście z ganku, ustawionego przy pd. ścianie szczytowej. Również węższe skrzydło pn. było niegdyś dwukratowe, z osobnymwejściem z zewnątrz. Mieściło ono mieszkanie lokaja, łazienke i kredens, a w piwnicy kuchnię. Natomiast w trakcie wsch. korpusu głównego znajdowała się jadalnia, salon(z wyjściem na zachowany taras ze schodami) i gabinet pana, sąsiadujący z sienią pd. Naprzeciw gabinetu – w trakcie – zach. – był pokój pana, dalej pokój żony i 2 pokoje dla córki i syna dziedziców. Elewacje tynkowane, z częściowo zachowanym detalem w postaci profilowanych grzymsów, płycin w szczytach, boniowania w tynku w strefie parteru korpusu głownego, a także narożników poddasza i piętrowych pseudorylizatorów. Przeprute prostokątnymi otworami okiennymi i drzwiowym w strefie cokołu, parteru i poddasza. Niegdys otwory parteru korpusu głownego ujęte były w obramienia w zachowanymi do tej pory nadokiennikami w postaci odcinka gzymsu, a piętra – profilowa opaski. Elewacja wsch. korsu głównego symetryczna, jedenstoosiowa, we środkowym, trzyosiowym i piętrowym pseudorylizalitemzwięczonym trójkątnym szczytem z dekoracjami płycinami w tympanonie.