Dwór w Pawłówku
zobacz galerie
ZAŁOŻENIE DWORSKIE położone po pn.- Zach. Stronie skrzyżowania szosy Kalisz-Blizanów z ulicą wiejską, która biegnie w pobliżu koryta rzeki wpadającej do Prosny. Wg mapy z 1835 r. oraz z 1935r r. ta ulica wiejska oddzielała założenie dworskie od 2 stawów rozciągających się w dolinie rzeki. W 1835 r. założenie zajmowało teren na rzucie prostokąta wydłużonego ze wsch. na Zach. Jego część wsch. stanowi ogród, w którego narożniku pn.- Zach. Stał duży budynek prawdopodobnie dwór. Dalej, w kierunku Zach. Rozciągało się podwórze o szerokości takiej samej, jak ogród, szeroko otwarte na Zach. Na jego obrzeżu pn. i pd. Stały pojedyncze budynki, a na wsch.- obiekt na rzucie litery L. Już na mapie z 1935 r. brak dziewiętnastowiecznego podwórza, a w jego miejscu zaznaczone pola uprawne. Natomiast ogród w 2 pół. XIX w. Został powiększony w kierunku pn. i w 1935 r. zajmował teren o obrysie czworoboku zbliżonego do trójkąta. Na jego teren główny wjazd prowadził od pn. i dalej, do owalnego podjazdu przed front dworu. Obecnie ogród silnie przekształcony po wznieceniu najpierw kilku szklarni, a później budynków produkcyjno gospodarczych po obu stronach dworu i utwardzonego dojazdu. Jeszcze w latach 60. XX w. W jego sąsiedztwie rosły wielkie drzewa liściaste, a przed frontem dworu – młodsze, iglaste, dalej zaś, w kierunku Zach. Stała murowana obora – stajnia.
DWÓR o cechach klasycznych, wzniecony zapewne ok. pół. XIX w. Przypuszczalnie staraniem Leona Grabowskiego, rozbudowany w końcu XIX w. Zapewne przez Krajewskich o piętrowe skrzydło Zach., które zostało rozebrane w końcu lat 80. XX w.; Obecnie przerobiony na biuro wraz ze zmianą wystroju elewacji. Zwrócony elewacją frontową na pn. Murowany z cegły, na piwnicach sklepionych odcinkowo, parterowy, z korpusem głównym nakryty dachem naczółkowym, z niższymi ryzalitami z dachami dwuspadowymi. Wzniesiony na rzucie prostokąta, dwutraktowy, ze środkowym ryzalitem od pn. i pd. W ryzalicie pn. niegdyś obszerny hol podzielony wtórnie na mniejsze wnętrza z korytarzem wejściowym pośrodku. Natomiast w zamknięty trójbocznie ryzalit pd. Wsunięty częściowo salon, z którego wyjście na taras, gdzie w latach 80. XX w. Stała jeszcze drewniana weranda. Niezachowane skrzydło było również prostokątne, dwuipółtraktowe, z poprzecznym korytarzem, do którego istniało wejście od Zach. Elewacje tynkowane, urozmaicone profilowanym gzymsem wieńczącym i wtórnymi obramieniami otworów okiennych drzwiowych, zamkniętych płasko. Elewacja frontowa siedmioosiowa, symetryczna, z trzyosiowym ryzalitem środkowym, niegdyś pokryte boniowaniem pasowym i rozdzielonym szerokim fryzem kordonowym. Natomiast elewacje rozebranego skrzydła w narożach ujęte były pilastrami, boniowane w strefie parteru, a w poziomie piętra przeprute otworami okiennymi, zamkniętymi półkoliście.
powrót do Podkaliskie Dworki i Pałace
